ಭಾನುವಾರ, ಅಕ್ಟೋಬರ್ 16, 2016

ಪ್ರೇಮಕೆ ಶರಣು

ಈಗೀಗ ಆಳ ಗಾಯಗಳೂ
ತೀರದ ಖುಶಿ ಕೊಡುತ್ತಿವೆ ಸಖ

ಇರುಳ ಅಪರಿಮಿತ ನಶೆಯಲಿ
ಇಷ್ಡಿಷ್ಟೇ ಉರಿದು ಕರಗುವ
ಮೇಣದ ಬತ್ತಿ
ಅಹಂಕಾರ ಅಂತರ್ಧಾನವಾಗಿಸುವ
ಪಾಠ ಕಲಿಸುತ್ತಿದೆ

ಮೌನ ಗರ್ಭದ ಬಟ್ಟಲಲ್ಲೂ
ಮಾತು ಉದಯಿಸುತ್ತಿದೆ
ಕತ್ತಿನ ಮೇಲೂರಿದ ಹಲ್ಲಿನ ಗುರುತು
ದಿನ ಪೂರ್ತಿ ಮತ್ತಲಿರುಸುವಾಗೆಲ್ಲಾ
ಬದುಕಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಗರಿಗೆದರುವ ಹಂಬಲ

ಪ್ರೀತಿ ಪವಿತ್ರವೆಂದಷ್ಟೇ ತಿಳಿದಿತ್ತು
ಅದರಾಚೆಗಿನ ಹೊಳಹುಗಳು
ಈಗಷ್ಟೇ ದಕ್ಕುತ್ತಿವೆ
ಕಡಲಿನಿನ್ನೊಂದು ತೀರಕ್ಕೀಗ
ಹತ್ತೇ ಗಾವುದ ದೂರ

ಬಹುಶಃ ಇದನ್ನೇ ಏನೋ
ಬದುಕು ಬೆತ್ತಲಾಗಲು ಪ್ರೇಮಕೆ ಶರಣೆನ್ನಬೇಕನ್ನುವುದು