ಕುದಿವ ಮೌನ.

ಕುದಿವ ಮೌನದ ತುದಿಗೆ
ಪದಗಳ ಪೋಣಿಸಿ
ಮೈದಾಳಿದ ಕವಿತೆಯೊಂದು
ಬೀದಿಬದಿಯಲಿ ಹೆಣವಾಗಿ ಮಲಗಿದೆ

ಕನಸ ಕಸಿದ ಮನಸಲೀಗ
ಕೋಟಿ ಸಂಭ್ರಮದಲೆಗಳ ಅಬ್ಬರ
ಕವನ ಕಟ್ಟುವ ಕೈಗಳು
ನಿಶ್ಚಲ, ನಿಶ್ಚೇಟಿತ

ಉಸುಕಿನ ದಿಣ್ಣೆಯ ಮೇಲೆ
ಸತ್ತಂತೆ ಮಲಗಿದ
ಮೊಸಳೆಯ ತುಟಿಯಂಚಲಿ
ಹಸಿ ರಕ್ತದ ಕಲೆ

ಇನ್ನಷ್ಟೇ ಅರಳಬೇಕಿದ್ದ ಮೊಗ್ಗನ್ನು
ಕಾಲಡಿಯಲಿ ಹಿಸುಕಿ ಕೊಂದ
ಪುಣ್ಯಾತ್ಮರ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿನ್ನೂ
ಸ್ವರ್ಗ ಸುಖದ ಕಿಚ್ಚು ಆರಿಲ್ಲ

ಎಲ್ಲಾ ಸಂಭ್ರಮ, ನಾಟಕ
ಸುಖದ ನರಳಿಕೆ ಮೀರಿ
ಕಟುಕರೆದೆಯ ಪಾಪವ ನೋಡಿ
ಮಗುವೊಂದು ಕೈ ತಟ್ಟಿ ನಗುತಿದೆ

ಸತ್ತ ಕವಿತೆ ಮತ್ತೆ ಜೀವಪಡೆದಿದೆ
ಆ ಪುಟ್ಟ ಪಾದಗಳಲಿ; ಧೂಳ ಕಣಗಳಲಿ
ಕವಿತೆ ಧರಿಸಿದ ಹಸುಳೆ
ಸುಮ್ಮನೆ ನಡೆಯುತಿದೆ ಅನೂಹ್ಯತೆಯೆಡೆಗೆ.